Idea św. Kamila przeniknęła na teren obecnej Polski przez aktywność niemieckich zakonników Posługujących Chorym - Kamilianów. Już w 1905 roku w Miechowicach koło Bytomia trzej Kamilianie otworzyli dom zakonny. Szukali oni dogodnego miejsca na otwarcie dużej placówki służby zdrowia. I tak w 1907 roku zakończono w Tarnowskich Górach budowę "Lecznicy św. Jana Chrzciciela". Leczono tam nałogowych alkoholików, a przez pewien czas także chorych umysłowo. Podobnie w Zabrzu w 1928 roku zbudowano duży kompleks leczniczy, gdzie opiekowano się szczególnie osobami starszymi. Równocześnie przyjmowano kandydatów do Zakonu z całej Polski.
Po wojnie w 1946 roku zostaje utworzona Polska Prowincja Zakonu Kamilianów. Niestety w roku 1950 pięknie zapowiadająca się działalność Kamilianów zostaje zahamowana: szpitale zostają odebrane Zakonowi i upaństwowione. Możliwa jest tylko praca duszpasterska w czterech parafiach prowadzonych przez Zakon: w Tarnowskich Górach, Zabrzu, Białej Prudnickiej i Taciszowie. W obrębie tych placówek prowadzi się także posługę chorym w domach prywatnych i szpitalach, przy czym w Polsce Ludowej przez dłuższy czas praca kapelanów szpitalnych była bardzo utrudniona.
Dzisiaj Kamilianie w Polsce podjęli się nowych zadań: prowadzenia Domów Pomocy Społecznej w Zbrosławicach (dla mężczyzn upośledzonych umysłowo), w Pilchowicach (dla dzieci specjalnej troski) i w Zabrzu (dla nieuleczalnie chorych), Zakładów Opiekuńczo-Leczniczych w Hutkach koło Olkusza i w Zabrzu oraz Ośrodków Readaptacyjnych dla narkomanów, nosicieli wirusa HIV i chorych na AIDS w Konstancinie i w Piastowie koło Warszawy.
Kandydatów do życia zakonnego przyjmujemy w Taciszowie koło Gliwic, natomiast zakonnicy, którzy zamierzają przyjąć święcenia kapłańskie, odbywają dalszą formację w Seminarium św. Kamila w Burakowie - Łomiankach koło Warszawy. Zakonnicy z czerwonym krzyżem na piersi obecnie pracują również jako kapelani w szpitalach, opiekują się bezdomnymi na Dworcu Centralnym w Warszawie oraz chorymi w domach prywatnych - szczególnie umierającymi.
Polscy Kamilianie pracują także poza granicami kraju: w Berlinie, Austrii, na Węgrzech, na Słowacji i na Madagaskarze. Na Słowacji w Kremnicy we wrześniu 1995 roku został otwarty nowicjat, gdzie 7 młodych Słowaków rozpoczęło życie kamiliańskie, przygotowując się do służenia chorym i cierpiącym. Podobna perspektywa otwiera się na Węgrzech i na Madagaskarze, gdzie kamilianie pracują w szpitalu w Fianarantsoa, prowadzą aptekę oraz służą chorym na trąd w wiosce trędowatych - Ilena.
W dzisiejszych czasach jest wielu chorych i cierpiących, potrzebujących pomocy, serca i poświęcenia. Do tej pracy potrzeba ciągle nowych rąk i gorących serc. Informacji na temat życia Zakonu udzielają wszystkie Domy Kamiliańskie. Natomiast kandydatów do Zakonu przyjmuje Prowincjał:
ul. Bytomska 22
42-606 Tarnowskie Góry
tel. +48 32 285-76-96
e-mail:
kamil@kuria.gliwice.pl
oraz Przełożony Seminarium św. Kamila
ul. Warszawska 4
05-092 Buraków - Łomianki
tel. +48 22 751-23-61
Charyzmat św. Kamila krzewią w Polsce także Siostry Kamilianki, które przyjmują kandydatki do Zgromadzenia:
ul. Opolska 30a
Sławice
46-086 Narok
tel. +48 77 74-21-40
Wsłuchujmy się uważnie w przesłanie św. Kamila, które jest skierowane również do nas, abyśmy bardziej ludzkimi uczynili te miejsca, w których cierpi i umiera człowiek.
Opracował: O. Andrzej Tarkowski OSCam.
Jeżeli interesuje Cię Zakon Posługujących Chorym napisz do Referenta powołaniowego (O. Czesław Hensel):
oscampowol@interia.pl